FORGET ALL THE ‘SHIT’

Loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan. Over vrouwen die niet zwanger kunnen worden zegt men: “heeft ze het al losgelaten? Alleen dan heeft het kans van slagen”. Over kinderen met buikpijn hoor ik: “als de moeder het loslaat, dan laat het kind het ook los”. Ik zit hier driftig te typen, wetende dat loslaten het moeilijkste is dat er bestaat. Toch wil ik er iets over kwijt. In mijn boek Buikgevoel beschrijf ik hoe ík heb leren loslaten. Onze darmen hebben in de loop van ons leven zoveel te verwerken, positief en negatief. ‘Shit happens in life’ en telkens word je weer geconfronteerd met die knoop in de maag. Voor mensen met darmklachten lijkt het soms wel alsof al die ‘shit’ blijft hangen en soms is dat ook letterlijk het geval.
Nu even terug naar de oplossingen. Ik ben praktisch ingesteld dus wil zo concreet mogelijk die vinger op de zere plek krijgen. Neem mij niet kwalijk dat ik een beetje kort door de bocht schrijf (en anders: lees mijn boek Buikgevoel, dan wordt de hele context duidelijk).
Jeetje, wat is dat moeilijk, loslaten. Het roept vaak woede bij mensen op als ze te horen krijgen dat ze moeten loslaten. Want laten we wel wezen, soms heb je geen invloed, of is het nu juist de invloed die je niet hebt die jou leert los te laten?
Je hebt al een deel van je leven erop zitten en je darmen hebben al ‘onthouden’ wat er is gebeurd (ja niet echt natuurlijk, je hersenen slaan alles voor je op: dat je ooit ziek bent geworden van eten, dat je stress kreeg na een fikse ruzie met iemand en ga zo maar door). Dus je kunt je verleden niet zomaar uitwissen. Maar je kunt wel heel goed gaan luisteren naar wat je buikgevoel (dat is een soort intuïtie) jou vertelt. Wat gebeurt er als je buikpijn krijgt? Het kan best dat die knoop in je maag ontstaat omdat je je iets herinnert van vroeger. Gevoelige darmen zijn volgens mij darmen die best wat hebben ‘meegemaakt’.
Ten eerste denk ik dat er de juist omstandigheden moeten er zijn om los te laten, soms is de tijd niet rijp ervoor. Een bepaalde gebeurtenis of bepaald moment kan ervoor zorgen dat het loslaten ineens makkelijker gaat. En ten tweede denk ik dat het hebben van vertrouwen in jezelf en in je buik je ook verder kan helpen. Luister naar je buikgevoel en wat het je vertelt. Gooi je schuldgevoelens overboord, ontspan en filter alle ruis die van buitenaf komt, luister naar je dromen, doe hypnotherapie (zo verandert via je onderbewuste de interpretatie van je darmklachten of je pijn).
Nu is er nog een angel die moet worden weggenomen. Wat als een ander, zoals bijvoorbeeld je eigen kind of een goede vriendin, met buikproblemen worstelt. Dat is een lastige. Op facebook zag ik een mooie quote: “loslaten betekent dat je nooit de levenslessen van anderen hoeft te dragen”. Okay, dat probeer ik te doen. En die ander moet zelf terug naar de kern, alle omgevingsfactoren uitschakelen en op zoek gaan naar zijn of haar eigen buikgevoel. Hypnotherapie kan daarbij ook weer goed helpen. Of laat hem of haar de dromen opschrijven. De levenslessen van een ander kun je niet overnemen, wel kun je goed luisteren naar iemand. Wat is jouw verhaal?